Rustgevend gezoem van de bijen
In het veld van blauwe korenbloemen om mij heen
Ze helpen me stil worden
Zijn
En voelen wat helder wil worden aan mij

Ben ik mijn ervaring?
Of ben ik bewustzijn wat dingen ervaart?

Het antwoord is mij helder, in mijn hoofd, in mijn weten
En toch…..
Toch ligt het nog op de loer om me te identificeren met mijn ervaring

Ik werd vanochtend vroeg wakker en een gevoel van onzekerheid kwam op.
Onzekerheid over het pad wat ik ga, onzekerheid over de zorg voor mijn gezin
Ben ik niet alert, dan wordt die onzekerheid snel groot en word ik de onzekerheid.
Ontkrachtende gedachten krijgen dan de vrije ruimte

Vanochtend niet.
Mijn bewustzijn was ook alert.
Ik voel nu onzekerheid. Ik ben niet de onzekerheid.
Ik herinner me de twee boodschappen van mijn krachtdieren waar ik mee ging slapen de vorige avond:

‘Focus on your path’
En ik voel ‘ja, ik mag me wijden aan mijn pad.’
Mijn pad van licht in dit leven.
En het is niet langer nodig me daarvan af te laten leiden door ontkrachtende gedachten.
De onzekerheid voelen is oké, de onzekerheid de overhand laten nemen niet.
In plaats daarvan mag ik terug naar mijn hart en daar mijn helderheid en kracht voelen over wat ik te leven heb.

‘Honor the seeds in your heart’
Eer het zaad, de sprankeling, de Bron in je hart.
Daar in mijn hart liggen de parels van de pijn, de wijsheid en de inzichten die ik mocht opdoen op mijn pad, wat lang door donkere en pijnlijke stukken heeft gevoerd.
En die parels, die wijsheid en inzichten, liggen daar niet alleen voor mij.
Zij liggen daar om te delen met de mensen die ik op mijn pad ontmoet
Zij mogen als lichtjes zijn om andere mensen te helpen op hun persoonlijke pad.
Dus ja, ik mag ze eren en zaaien in de wereld.

De onzekerheid mag gevoeld worden en toch mag ik bij het heldere voelen en weten blijven wat ik heb te doen.

Ik ben een mens, een Ziel, die de rauwe donkere pijn heeft mogen ervaren van verlies, van verbroken verbindingen en nooit goed ontstane verbindingen.

Ik ben een Ziel die in dat diepe pijnlijke donker zich heeft laten leiden door een oerbesef dat in alle donker lichtjes te vinden zijn.

Ik ben een Ziel die, door de uiterlijke beelden heen, mocht ervaren dat er ten alle tijden zo’n zuivere liefdevolle verbinding is, in mezelf, met de bron van het leven, met zij die zijn overgegaan, met zij die zich vanuit hun mens-zijn nooit liefdevol hebben kunnen verbinden.

Dus eer ik de zaadjes, de sprankeling, de bron van mijn hart
Focus ik me, met de rustige en vastberaden gang van mijn wolf, op mijn pad.
En zaai ik de zaadjes van mijn opgedane wijsheid en inzichten in de wereld, voor die mensen, die zielen, die hier ook in willen groeien.

Zoals die prachtige blauwe korenbloemen daar in hun volle pracht staan, voor die bijen die zich willen voeden. Voor die mensen die zich door hun schoonheid in hun hart willen laten raken.
De verwondering van de schoonheid en pracht die je in de natuur ziet, maakt je stil, opent je hart en brengt verzachting en liefde. 
En soms zomaar een inzicht wat helder wil worden aan jou.

Suzanne Kuit – RootsWoman – 7 augustus 2022